THE EXAMINATION OF THE EFFECT OF GAMES AND AGILITY EXERCISES ON 10-11 YEAR OLD CHILDREN'S PROCESSING SPEED AND REACTION TIMES

Abstract

This study is suitable to a model of 42 students (21 experiment, 21 control) from a primary school located in Istanbul, were the aim is to examine the effect agility exercises and games on Simple, Selective and Distinctive (reaction, movement and response) reaction types. In the study, an "Academy Reaction Timer" was used to evaluate Simple, Selective and Distinctive reaction types, "Side Direction Alter", "T" and Short “T" tests were used as agility tests, and "WJ-R COG Cognitive Ability Test" was used to evaluate processing speed (Test 3: Visual Matching and Test 10: Draw Out". To present the differences between the pre and end tests of the control and experiment groups, analysis of Parametric Wilcoxon Signed Ranks were used and interpreted. The level of meaningfulness was taken as p<0.05. According to the findings a meaningful difference between the end tests of control and experiment groups was present and the difference was in favour of the end tests of the experiment group. The research showed that agility exercises and game applications both developed the agility of the children and a significant progress was noted in their processing speed. Besides, a positive development was seen in most of the parts of simple, selective and distinctive (reaction, movement and response) reaction types.

Keywords: Processing speed, types of reaction (simple, selective, distinctive), agility.    

REFERENCES

Çimen,O., Günay, M., (1996). Dairesel çabuk kuvvet antrenmanlarının16-18 yaş grubu erkek masa tenisçilerinin bazı motor özelliklerine etkisi. Ankara: H.Ü. Spor Bilimleri Dergisi, 7(3), 3-11

Çömük, N., Erden, Z., (2010). Artistik buz pateninde üçlü sıçrayış performansının çeviklik ve reaksiyon zamanı ile ilişkisi. Fizyoterapi Rehabilitasyon, 21(2):75-80

Deary, I.J., Der, G., Ford, G., (2001). Reaction times and intelligence differences: A population-based cohort study. Intelligence, 2001; 29(5): 389-399.

Dykens, E. M., Rosner B.A., Butterbaugh G., (1998). Exercise And Sports İn Children And Adolescents With Developmental Disabilities Positive Physical And Psychosocial Effects. Child Adolescent Psychiatry Clin. N. Am. Oct;7(4) :757-71, Los Angeles, USA.

Evans, R.I., (1999). Jean Piaget, İnsan ve Fikirleri. (çev: Şebnem Çiftçioğlu), 1.Baskı, Ankara: Doruk Yayıncılık.

Gardiner, H.W., Gander, M.J., (2004). Çocuk ve Ergen Gelişimi (Çev: Bekir Onur) 5. Baskı, Ankara: İmge Kitabevi Yayınları.

Hasçelik, Z., Başgöze, O., Türker, K., Narman, S., Özker, R., (1989). The Effects Of Physical Training on Physical Fitness Tests and Auditory and Visual Reaction Times of Voleyball Players, J. Sports Med Phy Fitness. 29: 234-239.

Kamuk, Y.U., (2006). Hava Harp Okulu’nda Öğrenim Görmekte Olan Savaş Pilotu Adaylarının Basit Reaksiyon, Seçimli Reaksiyon Ve Ayırt Edici Reaksiyon Zamanlarının Ölçme Ve Değerlendirilmesi Yöntem Çalışması. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul: M.Ü. Eğitim Bilimleri Enstitüsü.

Kara, B., Pınar, L., Uğur, F., Oğuz, M., (2005). Correlations Between Aerobic Capacity, Pulmonary And Cognitive Functioning İn The Older Women. International Journal Of Sports Medicine, 26(3): 220-224.

Karakuş, S., Küçük, V., Koç, H., (1996). 1995 Balkan Şampiyonasına Katılan Badminton Sporcularının Reaksiyon Zamanları. Ankara: G.Ü. Beden Eğitimi Spor Bilimleri Dergisi, s.11-17.

Kayapınar Çelik, F., Pehlivan, A., (2002). 6-7 Yaş Grubu Çocuklarda Hareket Eğitimi Programının Çift El-Göz Koordinasyonu ve Reaksiyon Sürelerine Etkisi. Antalya: 7. Uluslararası Spor Bilimleri Kongresi.

Kien, C. L., Chiodo, A. R., (2003). Physical Activity İn Middle School-Aged Children Participating In A School- Based Recreation Program. Arch Pediatr Adolescan, 157(8), 811-815.

Kirkendall, D.R., (1986). Effect of physical activity on children. Champaing İllinois Human Kinetics, American Academy of Physical Education.

Korkmaz, O.Z., Erdem, K., Erdemir, İ., Kızılet, A., (2004). 12 Yaş Gurubundaki Futbolcuların Özel Antrenman Programlarıyla Çeviklik Gelişminin İncelenmesi. Antalya: 10. Uluslararası Spor Bilimleri Kongresi (ICHBER).

Kosinski, R. J., (2010). Kosinski A Literature Review on Reaction Time. (erişim tarihi: 27 Ocak 2010). http://biae. clemson. edu/ bpc/bp/Lab/110/reaction.htm.

Ölçücü, B., (2007). 10-14 yaş çocuklarda tenis becerisinin gelişimine etki eden faktörlerin değerlendirilmesi. Yüksek Lisans Tezi, Sivas: C.Ü. Sağlık Bilimleri Enstitüsü.

Özer, U., (2007). 8-11 Yaş Kız Çocuklarında Mini Tenis Eğitiminin Koordinasyon Ve Reaksiyon Zamanı Gelişimi Üzerine Etkisi, Yüksek Lisans Tezi, Sivas: Cumhuriyet Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü.

Öztaşyonar, Y., (2008), Sporcu ve sedanterlerde görsel zekâ, reaksiyon zamanı ile akciğer hacim kapasiteleri ve oksijen kullanma kapasiteleri arasındaki ilişki. DoktoraTezi, Ankara: G.Ü. Sağlık Bilimleri Enstitüsü.

Polat, G., (2009). 9–12 Yaş Grubu Çocuklarda 12 Haftalık Temel Badminton Eğitimi Antrenmanlarının Motorik Fonksiyonları Ve Reaksiyon Zamanları Üzerine Etkileri. Yüksek Lisans Tezi, Adana: Çukurova Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü.

Sarı Çağlak, S., (2012), Çeviklik alıştırmaları ve oyunlarının 10-11 yaş arası çocukların reaksiyon zamanları ve işlemleme hızına etkisinin incelenmesi. DoktoraTezi, İstanbul : M.Ü. Eğitim Bilimleri Enstitüsü.

Yörükoğlu, U., Koz, M., (2007). Spor Okulu Çalışmaları İle Basketbol Antrenmanlarının 10-13 Yaş Grubu Erkek Çocukların Fiziksel, Fizyolojik ve Antropometrik Özelliklerine Etkisi. SPORMETRE Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, Cilt: V, Sayı: 2 79 – 83