AİLE EĞİTİMİNDE KULLANILAN TİYATRO YÖNTEMİNE İLİŞKİN GÖRÜŞLERİN İNCELENMESİ

Abstract

AN ANALYSIS OF OPINIONSRELATEDTO THEATER METHOD USED IN FAMILY EDUCATION

The purpose of this researchis to determine educational activities conducted with the theater method to the students' families,whethertheir attitudes, their adolescent developmental problems, the use of technology and their awareness about intra- family communication.For this purpose, 21 volunteer teachers, 20 of whom were psychological counselors and guidance teachersorganized total seven shows in three counties atBalikesir province. Data were collected from 431 of 2045 participants in total.In order to obtain data from the participants watch the theater demonstration, the structured interview form that the researchers had prepared was used as a data collection tool.As a result, it can be said that the theater method which is used as a different method in family education can be used as an effective education method in family education. Positive feedback, especially from the participants, indicates that effectiveness is effective in enhancing child-family interaction and communication.

Keywords: FamilyEducation, Theater Method, PsychologicalCounseling, Guidance Services.

Öz

Bu araştırmanın amacı, öğrenci ailelerine tiyatro yöntemi ile yapılan eğitici çalışmaların, onların tutumları, ergenlik dönemi gelişim sorunları, teknoloji kullanımı ve aile içi iletişim hakkında farkındalıklarına etki edip etmediğini belirlemektir. Bu amaç doğrultusunda 20’si Psikolojik Danışman ve Rehberlik Öğretmen olmak üzere 21 gönüllü öğretmen ileBalıkesir ilinde bulunan üç ilçede toplamda yedi gösteri düzenlenmiştir. Gösteriye katılantoplam 2045katılımcının431’inden veriler toplanmıştır. Tiyatro gösterisini izleyen katılımcılardan veri elde etmek amacı ile araştırmacılarınhazırlamış oldukları yapılandırılmış görüşme formuveri toplama aracı olarak kullanılmıştır. Sonuç olarak aile eğitiminde farklı bir yöntem olarak kullanılan tiyatro yönteminin aile eğitiminde etkili bir eğitim yöntemi olarak kullanılabileceği söylenebilir. Özellikle katılımcılardan gelen olumlu geri bildirimler etkinliğin çocuk-aile etkileşimini ve iletişimini arttırmada etkili olduğunu göstermektedir.

Anahtar kelimeler: Aile Eğitimi, Tiyatro yöntemi, Psikolojik Danışma, Rehberlik Hizmetleri.

KAYNAKÇA

Adıgüzel, Ö. (2014). Eğitimde Yaratıcı Drama. Ankara: Pegema Yayıncılık.

Akgül, K.  (2011). Tiyatronun toplum  bilinçlendirme  ve   estetik   sanat   anlayışı   geliştirmede   işlevi   ve   önemi. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 8(1), 974-983.

Aydoğmuş, K. (2001). Çocuklarda Uyum Ve Davranış Bozuklukları: Ana-Baba Okulu (9.Basım). İstanbul: Remzi Kitap Yayıncılık.

Erdener, M.A. (2016). Principals' and teachers' practices about parent ınvolvement in schooling. Universal  Journal Of Educational Research, 4(N12a), 151-159.

Erdener, M.A., Sezer, F., & Tezci, E. (2017). Liselerde sık karşılaşılan öğrenci problemleri. Electronic TurkishStudies, 12(14), 151-166.

Erdener, M. A., Sezer, F., & Tezci, E. (2017). Ortaokul öğrencilerinin problem alanlarının belirlenmesi. Erzincan Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 19(2), 303-320.

Geçtan, E. (1993). Çağdaş Yaşam Ve Normal Dışı Davranışlar, Remzi Kitabevi, 7. Basım, Ankara.

Gordon, T. (1993). Etkili Öğretmenlik Eğitimi. İstanbul: Ya-Pa Yayım Pazarlama Sanayi Ticaret Anonim Şirketi. Gönen, S., & Kocakaya, S. (2006). Fizik öğretmenlerinin hizmet içi eğitimler üzerine görüşlerinin değerlendirilmesi.

Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi,19, 37-44.

Kapçı, E. G., & Hamamcı, Z. (2010). Aile işlevi ile psikolojik belirtiler arasındaki ilişki: erken dönem uyum bozucu şemaların aracı rolü. Klinik Psikiyatri, 13, 127-36.

Karapınar, A. Ş. (2015). Yaratıcı Drama Yöntemi İle Anne-Baba Eğitimi Uygulama Rehberi. Nobel Akademik Yayıncılık, 2. Basım, Ankara

Kaya, A. (1997). Grup rehberliğinin anne-babaların çocuklarına yönelik davranışları ve çocuklarının sınav kaygısı üzerine etkisi. Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayımlanmamış Doktora Tezi, Ankara.

Onur, H.Ö. (2016). Yaratıcı Dramada Forum Tiyatro Tekniği Kullanılmasının Annelerin İletişim Becerilerinin Geliştirilmesine Etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Ankara Üniversitesi, Ankara.

Önen, F., Mertoğlu, H., Saka, M. Ve Gürdal, A. (2009). Hizmet içi eğitimin öğretmenlerin öğretim yöntem ve tekniklerine ilişkin bilgilerine etkisi: ÖPYEP örneği. Ahi Evran Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 10(3), 9-23.

San, İ. (2006). Tiyatroya rağmen yaratıcı drama. Yaratıcı Drama Dergisi, 1(1), 5-16.

Sayın, Ö. (1990). Aile Sosyolojisi: Ailenin Toplumdaki Yeri. İzmir: Ege Üniversitesi Basımevi.

Sezer, F. (2016). Öğrenci gözüyle başarısızlığının nedenleri. Journal Of Human Sciences, 13(3), 4818-4830.

Sezer, F., & Sağay, F. (2014). Bilgisayar ve televizyon kullanımının lise gençliği üzerine etkisi.  Uluslararası Hakemli Aile Çocuk ve Eğitim Dergisi, 2 (3), 63-75.

Sezer, F., & İşgör İ.Y. (2010). İlköğretim ve ortaöğretim kurumlarındaki öğrencilerin problem alanlarının tespiti (Erzurum ili örneği). Millî Eğitim Dergisi, 39(186), 235-247.

Sezer, F., & İşgör, İ. Y. (2017). Life style and social support: the role of computer/ınternet use. International Online Journal Of EducationalSciences, 9 (2), 356–369.

Şahin,  F.  T.,  &  Kalburan,  F.  N.  C.  (2009).  Aile  eğitim  programları  ve  etkililiği:  Dünyada  neler  uygulanıyor? Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 25(25), 1-12.

Titmus, C., Buttedahl, P., Ironside, D., & Lengrand, P. (1985). Yetişkin Eğitimi Terimleri. (F. Oğuzkan, Çev.) Ankara: Unesco Türkiye Milli Komisyonu.

Veznedaroğlu, R. L., & Özgür, A. O. (2005). Öğrenme Stilleri: tanımlamalar, modeller ve işlevleri. İlköğretim Online, 4(2), 1-16.

Yavuzer, H. (2000). Eğitim Ve Gelişim Özellikleriyle Okul Çağı Çocuğu (5.Basım). İstanbul: Remzi Kitabevi. Yıldırım, A., & Şimşek, H. (2005). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayınları.