OKUL YÖNETİCİSİ VE ÖĞRETMENLERİNİN GÖRÜŞLERİNE GÖRE ÇOCUKLARIN FİZİKSEL İSTİSMAR VE İHMALİNİN DEĞERLENDİRİLMESİ

Abstract

VALUATION OF THE SCHOOL HEADMASTERS AND TEACHERS’ VIEWS ON CHILDREN’S PHYSICAL ABUSE AND NEGLECT

The child abuse and neglect had accepted as a important problem for children in our society and especially for all of the world, recently. The problem of child abuse and neglect, both schoolheadmasters and teachers’ positions are very important to identify and prevent it. When the litetature are analyzed,  the problem of physical abuse and neglect is accepted as the most common problem encountered. Accodingly this study’s aims that, the school headmasters and teachers are accept which behaviors as physical abuse and neglect. This study was carried in two different government primary schools that under the T.R.N.C Ministry of Education, Directorate of Primary Education Department. During the research, with the semi-structured interview technique, as a qualitative research method was used.  In the two different schools, 5 headmasters and 25 teachers, in total 30 participants were interviewed. In accordance with this purpose  the participants of the study, they examined the phycal abuse into the 5 themes as; physical violence to the child / child battering, punishment or disipline to child with beating, child’s basic needs dont fulfilmented such as their nutrition, chlothes etc., the children dont protectioned by parent and finding of the bruises, wounds or burns on the children’s body. All of these themes are occured by the participant’s opions. Although, the most common type of abuse and neglect is examined as a physical abuse and neclegt too.

Key Words: Child Abuse and Neglect, Physical Abuse, Physical Neglect

Öz

Çocuk istismarı ve ihmalleri türleri içerisinde fiziksel istismar ve ihmal en sık görülebilen ve en yaygın olarak karışlaşılabilen istismar türüdür. Fiziksel istismar ve ihmal, çocuk üzerinde sorumluluğu, gücü olan veya çocuk tarafından güvenilen bir ebeveyn veya kimsenin, makul ölçülerde kontrolü altında olan biretkileşim veya etkileşimsizlik nedeniyle çocuğun gerçek zarara uğramasına veya potansiyel bir zarartehdidine maruz kalmasına neden olmasıdır. Fiziksel istismar ve ihmal; çocuğa bakmakla yükümlü olan kişilerin bu yükümlülüğünü yerine getirmemesi ve çocuğu fiziksel ya da duygusal vb diğer tüm istismar dahilinde yer alan türleri açısından ona zarar verilecek şekilde göz ardı edilmesi olarak tanımlanabilmektedir. Bu araştırmada okul yönetici ve öğretmenlerinin hangi davranışları fiziksel istismar ve ihmal olarak kabul ettiği, bu davranışlardan hangisi ile daha sık karşılaştıkları konusundaki kişisel görüşlerinin incelenmesi amaçlanmıştır.Araştırma, KKTC Milli Eğitim Bakanlığı İlköğretim Dairesi’ne bağlı iki devlet okulunda yapılmıştır. Araştırma da nitel araştırma yöntemlerinden yarı yapılandırılmış görüşme tekniği kullanılmış, iki ayrı okulda toplamda 30 olmak üzere, 5 okul yöneticisi ve 25 öğretmen ile görüşülmüştür. Araştırma sonucunda elde edilen veriler içerik yöntemi ile analiz edilmiştir. Katılımcıların elde edilen bulgular doğrultusunda fiziksel istismar ve ihmal kolay ifade ederek tanımlayabildikleri ortaya çıkmıştır. Tüm Katılımcılar, hiçbir çekinceleri olmadan verilen bilgilendirme doğrultusunda düşüncelerini açıkça ifade etmişlerdir. Fiziksel istismar, diğer istismar türlerine bakıldığında daha sıkça karşılaşılabilinen ve en yaygın rastlanılan, bununla birlikte belirlenmesi en kolay istismar ve ihmal türüdür.

Anahtar Kelimeler: Çocuk İstismarı ve İhmali, Fiziksel İstismar, Fiziksel İhmal

KAYNAKÇA

Altınsu, B. (2004). Çocuklara Bakım Veren Hemşirelerin Çocuk İstismar ve İhmalini Tanımlayabilmeleri Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi. Marmara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Baysal, U., Uzel, N. (1990). Pediatride Muchausen Sendromu. Klinik Gelişim, 4. 855-858.

Çocuk Acil Tıp Kitabı (2004). Çocuk Acil Tıp ve Yoğun Bakım Derneği Yayın No:6, Bölüm: 22 (Yrd. Doç. Dr. Ülfet Vatansever).

Dervişoğlu, S. (2012). Çocuk İstismarı ve İhmali Açısından Sokakta Çalışan Çocuklar Ve Avrupa Birliği Uygulamaları. Yayımlanmış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.Doi number:http://dx.doi.org/10.9761/JASSS2151.

Erginer, F. (2007). Ankara İli İlköğretim Okulu Yöneticilerinin Öğrencilerinin Aileleri Tarafından İstismarı ve İhmaline İlişkin Görüşleri. Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Gill, D.G. (1987). Maltreatment as a Function of The Structure of Social System, in M.R. Brassard. R. Germain and S.N. Hart (eds) Psychological Maltreatment of Children and Youth, Newyork: Pergamon.

Kayaberoğlu, İ. (2001). İhmal, Açlık ve Hipotermiye Bağlı Ölüm.  Çocuk Forumu, 4, 29-34.

Kuğuoğlu, S. (2004). Çocuk İstismarı ve ihmali. Ed. Şelimen, D. Acil Bakım, 3. Baskı, İstanbul: Yüce Yayım.

Kurtay, D.  (2007). Sosyal Hizmet Uzmanı,  Çocuk İhmal ve İstismarının Önlenmesi, Toplum ve Siyaset.

Ludwig, S. (2000). Child Abuse Textbook of Pediatric Emergency Medicine, Fleisher GR., Ludwig S. (ed). 4th ed. Philadelphia: LW&W, 1669-1704.

MEB (2006) Zorlu Yaşam Olayları ve Etkileri. MEB –UNICEF Psikososyal Okul Projesi -2002 Eğitim Ortamlarında Şiddetin önlenmesi ve Azaltılması Hizmet-içi Eğitim Eğitimci kitabı Mart, 2006.

Polat, O. (1997). Fiziksel İstismar Nedir?. İstanbul: Analiz Yayınları.

Polat, O. (1998). Çocuk İstismarı Nedir? Çocuk İstismarının Tipleri. Çocuk Forumu. Cilt 1, 1-11.

Polat, O. (2001). Çocuk ve Şiddet. İstanbul: Der Yayınları.

Polat, O. (2004). Çocuk İstismarı. Klinik Adli Tıp. 1. Baskı, Ankara: Seçkin Yayıncılık.

Polat, O. (2007a). Tüm Boyutlarıyla Çocuk İstismarı 1 Tanımlar. Ankara: Seçkin Yayıncılık.

Polat, O., İnanıcı, M.A., Aksoy, M.E. (1997). Adli Tıp Ders Kitabı. İstanbul: Nobel Yayınevi.

Righthand, S., Kerr, B., Drach, K. (2003). Child Maltreatment Risk Assessments An Evolution Guide. Newyork: The Haworth Press.

Sözen, Ş. (2005).  “Çocuk İstismarını Tanıma ve Önlemede Sağlık Çalışanlarının Rolü”27. Pediatri Günleri; Çocuk Dergisi, Bilimsel Program ve Özet Kitabı, İstanbul.(4-7 Nisan 2005)

Şahin, F. (2002). Çocuk İhmali: Tanı ve Tedavide Hekimler İçin İpuçları. Klinik Pediatri, 1(3), 103-106.

Şahin, F. (2014). Fiziksel istismar. Çocuk İstismarına ve İhmaline Yaklaşım. TemelBilgiler. Ed.: O. Derman, Ankara: Akademisyen Tıp Kitabevi, s.: 41-48.

Tugay, D. (2008). Öğretmenlerin Çocuk İstismarı ve İhmaline Yönelik Farkındalık Düzeyleri. Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Turla, A. (2002). Çocuk istismarı ve ihmali olgularına tıbbi yaklaşım. On Dokuz Mayıs Üniversitesi Tıp Dergisi, 19(4):291-300.

Vatansever Ü., Duran, R., Yolsal, E., Aladağ, N., Öner, N., Biner, B. Ve Karasalihoğlu, S. (2004). Pediatrik Acilde Çocuk İstismarı ve İhmali OlasılığınıAkılda Tutalım, Türk Pediatri Arşivi, 39, 120-124.

Yalçın, N. (2011). Türkiye’de Çocuk İstismarı ve Çözüm Önerileri. Yayınlanmış Yüksek Lisans Projesi, Beykent Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.

Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2011). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıcılık.

http://cocuklaringelisimi.com/2013/09/23/cocukta-istismar-belirtileri/, erişim tarihi 11.11.2014.