6. SINIF ÖĞRENCİLERİNİN BAZI DEĞİŞKENLERE GÖRE ÇATIŞMA ÇÖZME DAVRANIŞLARININ İNCELENMESİ

Abstract

THE STUDY OF SOME OF THE CHANGES OCCORDING TO SOLVING THE CONFLICT OF FIRST YEAR  SECONDARY SCHOOL STUDENTS

The importance of this research is to study some of the changes  of solving the conflict  of first year secondary school students. Girne’s first year secondary school students  was chosen as the Project region. The examples  of simple random sampling and scale methods showed a  44,8%(n=56) girls and 55,2%(n=69) boys which meant that a totalof a 125 students were included in the research.  The cronbach alpha source   used by Koruklu(1998) to develop aggressive  scales 0,64 and a problem solving cronbach scale 0,66 to Determine  The behaviour Of Determination Conflicts Scales(DTBODCS) was used. The importance of the analysis of the source was to arithmetize  the average T-test and the one way varyance analysis (ANOVA) and Krukal-Wallis calculation. The impotance level of this research is 0,05. As a result  the conflict resoluion behavior aggression scores of first year students in secondary schools  depend on  gender ,  the family in which the student lives with , the duration of reading and  the amount of time in which  a child  spends on the computer showed signifigant   differances whilst  the duration of watching TV and playing  outdoor games didn’t show any signifigant differances ; whilst  the problem solving points  depended on the gender and duration of reading of a student showing important differances  , outdoor games , watchig TV and the duration of time spent on the computer did not show any important differances.

Key words: Conflict,conflict resolution behaviour ,first year secondary school students

ÖZET

Bu araştırmanın amacı 6. sınıf öğrencilerinin çatışma çözme davranışlarını bazı değişkenler açısından  incelemektir. Girne’deki ortaöğretim 6. sınıf öğrencileri araştırmanın çalışma evreni olarak seçilmiştir. Seçkisiz ve tabakalı örnekleme yöntemi ile belirlenen  %44,8’i (n=56) kız ve %55,2’si (n=69) erkek olmak üzere toplam 125 öğrenci araştırmaya dahil edilmiştir. Veri toplama aracı olarak Koruklu (1998) tarafından geliştirilen, saldırganlık boyutunun Cronbach alpha güvenirlik katsayısı 0,64 ve problem çözme boyutunun Cronbach alpha güvenirlik katsayısı 0,66 olan Çatışma Çözme Davranışlarını Belirleme Ölçeği (ÇÇDBÖ) kullanılmıştır. Verilerin analizinde araştırmanın amaçları doğrultusunda aritmetik ortalama, t-testi ve tek yönlü varyans analizi (ANOVA) ve Kruskal-Wallis hesaplanmıştır. Bu araştırmada önem düzeyi 0,05 olarak alınmıştır. Araştırmanın sonucunda 6. sınıf öğrencilerinin çatışma çözme davranışı saldırganlık puanları cinsiyete, kitap okuma ve bilgisyar başında zaman geçirme süresine göre anlamlı farklılık gösterirken, tv izleme ve oyun oynama sürelerine göre anlamlı farklılık göstermediği; problem çözme puanları ise cinsiyete ve kitap okuma suresine göre anlamalı farklılık gösterirken, tv izleme, oyun oynama ve bilgisayar başında zaman geçirme süresine göre anlamlı farklılık göstermediği belirlenmiştir.

Anahtar kelimeler: Çatışma, Çatışma Çözme Davranışı, 6.sınıf öğrencileri

KAYNAKLAR

Açıkgöz, K. (1996). Etkili Öğrenme ve Öğretme, İzmir: Kanyılmaz Matbaası.

Ağlamaz, T. (2006). Lise Öğrencilerinin Saldırganlık Puanlarının Kendini Açma Davranışı, Okul Türü, Cinsiyet, Sınıf Düzeyi, Anne-Baba Öğrenim Düzeyi ve Ailenin Gelir Düzeyi Açısından İncelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ondokuz Mayıs Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Samsun.

Bemak, F. ve Keys, S. (2000). Violent and agressive youth. Intervention and prevention strategies for chaning times. Calofornia: Corwin Pres, Inc. A Sage Publications Company.

Efilti, E. (2006). Orta Öğretim Kurumlarında Okuyan Öğrencilerin Saldırganlık, Denetim Odağı ve Kişilik Özelliklerinin Karşılaştırmalı Olarak İncelenmesi. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Selçuk Üniversitesi, Konya.  

Filiz, A. (2009). Farklı Lise Türlerindeki Öğrencilerin Empatik Eğilimleri ve Saldırganlık Düzeylerinin İncelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Yedi Tepe Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Haar, B.F. ve Krahe, B. (1999). Strategies For Resolving_nterpersonalconflict In Adolescence A German- Indonesioncomparison. Journal Of Cross-Cultural Psychology, 30 (6), 667-683.

Jonson, D.W. ve Jonson, F.T. (2000). Joining together: Group theory and group skills (7. Edition). Boston: Ally ve Bacon, A Pearson Education Companiy. Allyn ve Bacon, A Pearson Education Company.

Jonson, D.W. ve Jonson, R.T. (1995). Reducing school violence through conflict resolution. Virginia: Association For  Supervision and Curriculum Development.

Karasar, N.(2006). Bilimsel Araştırma Yöntemi, Ankara, Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.

Karataş, Z. B. (2005).Anne Baba Saldırganlığı İle Lise Öğrencilerinin Saldırganlığı Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Çağdaş Eğitim Dergisi. 317, s.30-39.

Kavalcı, Z. (2001). Çatışma Çözme Eğitimi Programının Üniversite Öğrencilerinin Çatışma Çözme Biçimleri Üzerindeki Etkisi, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara: Hacettepe Üniversitesi.

Kılıçarslan, S. (2009). İlköğretim 7.ve 8. Sınıf Öğrencilerinin Akılcı Olmayan İnançları İle Saldıranlık Düzeyleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.

Koruklu, N. (1998). Arabuluculuk Eğitiminin İlköğretim Düzeyindeki Bir Grup Öğrencinin Çatışma Çözme Davranışlarına Etkisinin İncelenmesi. Yayımlanmış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

McFarland, W.P. (1992). Counselors teaching peacful conflict resolution, Journal of Counseling and Development , 71(1); 18-22.

McMillan, J.H.; Schmacher, S.(1993). Research Education A Conceptual İntroductıon (3 th Ed.). New York, NY: Harper Collins College Publishers

Mourer, R.E. ( 1991). “Managing Conflict: Tactics For School Administors.” Boston: Allyn& Bacan. http:// www.ebsco.com

Öner, U. (2000). Çatışma Çözme ve Arabuluculuk Eğitimi. İlköğretimde Rehberlik. (Editör: Yıldız Kuzgun) (2. Baskı). (198-237). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.

Öz, S. E. (2007). İlköğretim 1. Kademe 4. ve 5. Sınıf Öğrencilerinin Saldırganlık Düzeylerinin Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ege Üniversitesi, İzmir.

Rehber, E. (2007). İlköğretim İkinci Kademe Öğrencilerinin Empatik Eğilim Düzeylerine Göre Çatışma Çözme Davranışlarının İncelenmesi. Yayımlanmamış Yüksel Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.

Şahin, Z. (1999). Çocukların Psiko-Sosyal Temelli Problem Çözme Becerisinin Çeşitli Değişkenler Açısından Karşılaştırmalı Olarak İncelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Konya.

Sweeney, N. ve Carruthers, W.L. (1996). Conflict resolution: History, theory, and educational application. The school Counselor, 43; 326-344.

Stevens, R. (2003). Conflict Resolution And Peer Mediation: Underlying Values. Encounter, 16 (2), 52-56

Taştan, N. (2006). Çatışma Çözme Eğitimi ve Akran Arabuluculuğu. Ankara: Nobel Yayın

Yaşankul, N. (2007). İlköğretim 4. ve 5. Sınıf Öğrencilerinin Saldırganlık Eğilimleri İle Eğitim Algıları Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi, İstanbul

Yavuz, Ş. (2007). Son Çocukluk Dönemi Öğrencilerinin Saldırganlık Düzeylerinin Benlik Saygısı ve Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi. Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.